Bouwkundige hulp aan een school

 In 2006 zijn Pa en Ma naar Sri Lanka geweest om wat werk voor te bereiden voor mijn bezoek in maart. Zij zijn toen bij een school geweest die door UNICEF ook al wat hulp had gekregen , maar de mensen zitten nog met het probleem dat ze door ruimtegebrek ( veel klaslokalen die tijdens de Tsunami verwoest zijn worden niet herbouwd omdat binnen enkele jaren deze school een nieuwe locatie krijgt) buiten les geven en dat er geen fundering ligt daar waar lesgegeven wordt zodat het ten eerste enorm stoffig is en ten tweede na een tropische regenbui behoorlijk modderig is. Het stof is een groot probleem omdat veel er qua gezondheid toch al niet op vooruit zijn gegaan na de Tsunami. De meeste kinderen komen uit extreem arme gezinnen op deze school dus geld voor medische hulp is er ook niet. Als Pa en Ma te horen krijgen dat de complete herbouw van deze school pas over enkele jaren gepland staat besluiten zij offertes op te vragen voor het benodigde materiaal Na wat navraag over de kosten bellen ze wat vrienden op die eventueel kunnen meehelpen met het storten van een nieuwe fundering in maart tijdens mijn bezoek.

Hier onder een citaat uit mijn dagboek over de afloop van dit project:

Zaterdag 11 maart.

 
Ondanks dat ik verschrikkelijk moe was word ik al om 5 uur wakker. Ik baal…. zijn het niet de gillende apen, de hanen of de gebedsoproep van de iman die via een mega -omroep installatie te horen is, dan is het wel je biologische klok. Ik besluit nog een half uurtje te blijven liggen ondanks dat ik klaar wakker ben. Pa heeft gisteren uit z'n eigen zak een computer gekocht voor Ruzain. Op deze manier kan hij iets terug doen voor de dingen die hij altijd voor hem regelt als hij hier kuurt. En niet te vergeten de gastvrijheid die mijn ouders ook afgelopen januari weer kregen. Fawsina (Ruzain’s vrouw)die heerlijk kookt en met allerlei lekkere hapjes hen en ook nu ons weer verwent. Maar het is ook ideaal voor de toekomst. Op deze manier kunnen we makkelijker en goedkoper met elkaar in contact blijven. Ik kan zodoende ook nu elke dag mijn verslag typen i.p.v . schrijven en dan thuis weer overtypen. Iedere ochtend mail ik het door naar huis zodat zij precies weten waar we mee bezig zijn. Verder kan Ruzain hem ook perfect gebruiken voor al zn zakelijke beslommeringen. Kortom een superkado van Pa en Ma ,zegt ook Ruzain. Goed tja, 06:00 uur in de morgen en nog steeds klaar wakker. Ik besluit om maar eens een begin te maken met mn verslag en voor ik het weet is het tijd om te ontbijten. Na een verrukkelijk ontbijt snel ik op mn scooter (ik heb deze dagen Ruzain's scooter tot mijn beschikking) richting de school waarvoor we een fundering gaan leggen. Iedereen is verwonderd dat ik daar in oude kleren kom aanzetten en nadat ik vertel dat ik kom helpen snappen ze het helemaal niet meer.
 Om 08:00 uur zouden alle spullen er zijn zoals zand, cement en stenen dus toen ze er uiteindelijk om 10:00uur waren was dat voor iedereen een meevaller. Betonmolens zijn hier alleen voor de rijken dus wij moeten gewoon voor 50 vierkante meter met de hand en truffel zelf alle cement samen met de stenen mixen. Hard werken ben ik best gewend maar tot 15:00uur achter elkaar met de hand mixen in de brandende zon is best pittig. Uiteraard was wat rustiger werken beter geweest maar de mentaliteit is hier zo: als één persoon snel en hard werkt volgt de rest ook in dat tempo. Kortom , Chootan en ik bleven gas geven zodat de ruwe fundering om 15:00 uur lag en de volgende groep aan de afwerking kon beginnen. Doorweekt van het zweet hoorde ik Ruzain vertellen dat PA, ihij en ik om 15:30uur terecht konden bij een plaatselijke overheidsbeambte. Na uitgebreid gedoucht te hebben trek ik mijn inmiddels beruchte sarong aan ( traditioneel Srilankaans kleed wat als een rok gedragen wordt) zodat iedereen die gekke buitenlander met sarong nastaart. Heerlijk luchtig zo’n ding en na ongeveer 6 uur in de brandende zon te hebben gewerkt is het een ideaal kledingstuk.
Na het gesprek met de plaatselijke overheidsbeambte verdween mijn goede humeur toch wel. Ik had het gevoel dat het op rolletjes liep in Sri Lanka maar niets is minder waar. Corruptie en zelfverrijking is hier de normaalste zaak van de wereld. De beambte vertelde ons dat veel instanties de boel dag in dag uit bedonderen.
Hij vertelt wat voorbeelden van bouwbedrijven die een vergoeding krijgen om een huis op te knappen, maar dit voor minder geld doen en het verschil in eigen zak steken, en zo zijn er nog wel meer voorbeelden. Kortom, het is voor sommigen bijna een economie geworden om het hele tsunamiverhaal uit te buiten. En alweer ben ik zo ontzettend blij dat we door Ruzain met dit soort mensen in contact komen zodat we zo ontzettend goed kunnen beslissen waar hulp daadwerkelijk noodzakelijk is.
Hij vertelt ons ook dat er in Galle ongeveer honderd gezinnen in dezelfde situatie leven als het gezin van gisteren. Dus gezinnen die huizen huurden en dus geen nieuw huis krijgen en daardoor in barakken wonen. We vragen de beambte of we hulp kunnen bieden en zo ja, hoe. De man vertelt ons dat vijftig gezinnen een huis hebben gekregen van buitenlandse hulporganisaties maar er was geen genoeg geld meer voor water en stroom en voor vijfentwintig gezinnen was er geen geld meer voor een dak. Raar….. je krijgt van één of andere regering een schitterend nieuw huis, alleen geld voor stroom, water of een dak is er niet. Pa en ik zeggen tegen elkaar dat we niet alle vijftig huizen kunnen helpen maar nadat we gehoord hebben dat water en stroom het belangrijkst is besluiten we naar huis te gaan en er over na te denken. Ze vertellen ons dat als we een besluit hebben genomen we het geld aan hun kunnen geven zodat zij er zorg voor kunnen dragen dat het correct gebruikt wordt. Dit is dus iets wat pa en ik absoluut niet willen en dat vertellen we hem ook. Hij zegt dat we ook zelf de leverancier van stroom en water ( bij ons de Eneco) kunnen betalen en dat we een ontvangstbewijs krijgen van de betaling voor elk gezin. We nemen nog geen besluit. Vijfentwintig huizen voorzien van water en stroom via het centrale netwerk dat lijkt idd een goed doel voor ons geld. Aanleg van water en stroom voor vijfentwintig huizen kost 3750 euro, veel geld dus daar moeten we toch even over na denken. Vanavond gaan we een besluit nemen. 
 
Inmiddels is het 19:00 uur er zijn nog vijf vrienden bezig met de fundering. We hadden besloten dat we het werk zelf zouden uitbesteden aan onze vijf vrienden. Het mes snijdt nu aan twee kanten. Voor ons is dit de voordeligste manier en onze vrienden hebben een daggeld. Het zijn vijf mensen die een zeer laag inkomen hebben omdat zij geen vast werk hebben. Ze hebben zich een dag lang het leplazerus gewerkt en Ruzain zegt ons dat tien euro per persoon voldoende is.
 Pa en ik besluiten er twintig van te maken ,zeker omdat we veel meer besparen doordat zij het doen en ook omdat ze hun stinkende best hebben gedaan vandaag.
 
AFBEELDINGEN PROJECTEN M.B.T. BOUWKUNDIGE HULP AAN EEN SCHOOL (AFBEELDING DUBBEL KLIKKEN) 
De bewuste school Het klaslokaal wat een fundering nodig had Voorbereidend werk De menselijke betonmolen Langzaam maar vooruit Contole Na een dag hard werken eindelijk het gewenste resultaat Nu is het de beurt aan de afwerkers De schoolleiding op de gelegde fundering